Een ode aan Knus (2017-)

Beste lezers,

Enkele dagen, misschien inmiddels wel weken, geleden zat ik bij een vergadering van Stukafest (super tof festival, check it out!). Aan het einde van zo'n vergadering is er natuurlijk een rondvraag. Het was Y. die vroeg 'Wat is jouw favoriete herinnering aan knus?'. 'Moeilijk', dat was wat ik als eerste dacht, 'daar moet ik even over nadenken' zei ik. Dat heb ik gedaan, daarom schrijf ik er een blogpost over. Een ode aan studievereniging KNUS, want het blijft moeilijk om één favoriete moment te kiezen.

Voor de lezers die niet bekend zijn met KNUS; KNUS is de studievereniging van de studie Algemene Cultuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit te Nijmegen. Ikzelf studeer hier nu sinds september 2017 en ben ook sindsdien lid van KNUS. KNUS organiseert verschillende activiteiten voor haar leden, zoals borrels, feesten en workshops. Daarnaast zijn ze te herkennen aan hun Mascotte Kees. Ook kiezen ze elke maand een Knusser van de maand. Dat laatste ben ik zelf ook geweest in juni 2019. Ik kan met zekerheid zeggen dat ik een maand lang erg heb genoten.

In die jaren dat ik bij Knus zit heb ik van alles meegemaakt. Van het constant roepen dat ik me 'MISERABEL' voel op een knusfeest tot het op liftreis gaan met hevige koorts, ik maakte het allemaal mee. Deze voorgaande voorbeelden klinken niet heel erg positief, merk ik. Natuurlijk maakte ik ook mooie momenten mee met deze uiterst gezellige vereniging.

In het eerste jaar zat ik bij de Feestcommissie. Nog steeds overigens. Het eerste feest dat we organiseerden was de Gender in de Blender party. Die maand woonde ik net in Nijmegen en het was mijn eerste feestje daar. Het feit dat ik daar nu woonde, beviel mij goed. Ik maakte er dan ook gebruik van door heel wat wijn en bier achterover te tikken, op de grond te vallen en uiteindelijk met z'n vijfen kipnuggets eten op de kamer, ofwel bezemkast, van W. Wat mij bijbleef van deze avond, was dat ik me voor het eerst echt een student voelde. En dat beviel me!

Gedurende dat jaar waren er ook borrels waar ik me kon uitleven met outfits. Dat het studentenleven me goed beviel, is te merken, veel weet ik er niet meer van. Tegen het einde van het jaar werd ik steeds actiever bij de vereniging. Ik ging naar de ALV's (die avond ging ik voor het eerst over mijn nek, bedankt KNUS, ik ben over mijn kotsfobie heengekomen!!!) en besloot bij de liftreiscommissie (hihico) te gaan. We hadden een feestje met een filmthema. Ik verkleedde me als Mia Wallace, die meid uit Pulp Fiction. Dat was geslaagd, al leek ik aan het eind van de avond alsof ik een heftige zoenpartij gehad, aan de lippenstift op mijn gezicht te zien. Had ik niet, zo florissant is mijn leven dan ook weer niet.

Jaar 2! Ik was geen eerstejaars meer. Inmiddels was iedereen bekend geworden met mijn geklaag over mijn liefdesperikelen en had ik een hoop nieuwe vrienden gemaakt. Wederom hebben we weer leuke feestjes georganiseerd (ik zat nog steeds bij de feestcommissie) en ben ik op een hoop andere activiteiten.

Voor het kerstgala heb ik vooral een erg  leuke dag gehad bij het kopen van de decoraties. Ik was hier samen met M. en D. Laatstgenoemde was behoorlijk brak na een avondje bij niemand minder dan Rapper Sjors te zijn geweest in de 3G. We holden door de SoLow en kochten een opblaaseenhoorn. Dat gala was ook leuk hoor, was in tegenstelling tot vorig jaar niet heel moe.

Ik denk dat één van mijn hoogtepunten, of moet ik zeggen; dieptepunten, mijn optreden met W. op het open podium. W. en ik hebben ooit gezamenlijk gehuild op het toilet. Deze ervaring was voor ons een echte bondingsactiviteit en we riepen al maanden dat we hier een nummer over wilden schrijven. Toen werd deze classic geboren: 'Its raining TEARS'*. Dit nummer hadden we natuurlijk niet met de karaokeversie geoefend, want waarom zou je je goed voorbereiden? Het optreden was een debacle, maar misschien hebben we toch iets betekend voor de mensen die niet geboren zijn met een gouden strot.

Inmiddels zijn we beland bij mijn derde jaar en ik ben nog steeds gelukkig lid van KNUS. Ik ben hoofd van de feestcommissie en heb hiervoor voor het eerst een vergadering moeten voorzitten (assonantie!). Ik geloof dat ik nog heel veel mooie momenten ga meemaken met KNUS.

Zoals je misschien is opgevallen, is het mij onmogelijk gebleken om een favoriete moment uit te kiezen. Het belangrijkste wat mij KNUS mij heeft geboden is een soort van safe space waar ik mijzelf kon uiten, vrienden kon maken en zelfs dingen heb geleerd. Daarvoor heel erg bedankt.

Hierbij wil ik ook het huidige bestuur en de besturen ervoor hartelijk bedanken. In deze alinea wil ik daarom nog een ode geven aan het XVIe bestuur der studievereniging KNUS. Ik geloof stuk voor stuk in jullie en weet zeker dat jullie een heel mooi jaar gaan neerzetten. Alleen maar liefde!

Bedankt voor het lezen honneponnen, tot volgende keer!

Annika





*Lyrics kan worden opgevraagd via alleszvoormeisjes@live.nl!